سؤالات متداول در مورد پاراگلایدینگ

قبل از اینکه خودم بتوانم پرواز کنم چقدر به آموزش نیاز خواهم داشت؟

اکثر هنرجویان معمولاً طی یک یا دو روز شروع به پرواز می‌کنند، پروازهای اول از تپه‌های بسیار کوچک انجام می‌شود. البته، در روزهای ابتدایی یک مربی همیشه در دسترس است تا هنرجویان را در تیکاف و فرود (و کمی در وسط!) راهنمایی کند. به طور کلی، بیش‌تر افراد حدود 8 تا 10 روز برای پرواز بدون مربی نیاز دارند. با تمرکز در روند کار و پرواز روزانه، می‌توان سرعت این روند را افزایش داد. (نکته: مکان معتبری را انتخاب کنید).

برنامه درسی و برنامه یادگیری چگونه است؟

سیلابس آموزشی از انجمن به انجمن کمی متفاوت است. انجمن انگلیس (BHPA) از سیستم سطح‌بندی استفاده می‌کند. سطح اول “خلبان مبتدی” نام دارد. رسیدن به این سطح معمولاً حدود 4 روز طول می‌کشد. هنرجویان در مورد تجهیزات ، نحوه بادکردن پاراگلایدر، برخاستن و فرود آمدن همه چیز را می‌آموزند. هنرجو خودش پرواز می‌کند اما هنوز به توجه و کمک مربی بسیار نیاز دارد.

تقریباً 5 روز دیگر طول می‌کشد تا هنرجویان به سطح “خلبان باشگاه Club Pilot“ برسند، این بدان معناست که خلبان اکنون اطلاعات بیش‌تری در مورد آب و هوا، نحوه کنترل پاراگلایدر، تصمیم‌گیری آگاهانه در مورد طرح‌های پرواز، رویکردهای فرود و تعدادی از قوانین پرواز می‌داند. پس از اتمام این سطح، برای یک خلبان باشگاه، پرواز در خارج از محیط مدرسه آزاد است.

من در ورزش‌کار نیستم. آیا می توانم پرواز یاد بگیرم؟

پاراگلایدر ارتباط بسیار کمی با مهارت ورزشی دارد. اگر می‌توانید آهسته بدوید (حتی مقدار کمی) می‌توانید یک پاراگلایدر را به پرواز درآورید. شما باید کاملاً روی پا بایستید و قادر باشید چند قدم مورد نیاز برای شروع(تیکاف) و پایان(فرود) پرواز را بدوید.

آیا من خیلی پیر (یا خیلی جوان) هستم؟

احتمالا نه! تا زمانی که از سلامت کافی برخوردار باشید می‌توانید با پاراگلایدر پرواز کنید. در واقع، ورزش پاراگلایدر به طور فزاینده‌ای در بین بازنشستگان محبوب می‌شود. اگر زیر 16 سال هستید، به رضایت والدین نیاز دارید.

هزینه همه چیز چقدر است؟

یک دوره خلبانی مبتدی معمولاً حدود 700 پوند هزینه دارد. هزینه یک دوره آموزش خلبانی باشگاه (Club Pilot) نیز به طور معمول تقریباً همان مقدار یا کمی بیش‌تر است. این‌ها، همه آموزش اولیه‌ای است که شما قبل از اینکه خودتان به آسمان های بزرگ بروید، نیاز دارید.

اگر بخواهید تجهیزات شخصی خود را خریداری کنید (بال، صندلی، کلاه ایمنی و چتر نجات)، در صورت خرید تجهیزات نو، ممکن است قیمت کل تجهیزات تا حدود 3000 پوند باشد. اگر تصمیم دارید دست دوم بخرید، قیمت آن ممکن است کم‌تر از نصف تجهیزات نو باشد، اما باید مراقب باشید که تجهیزات مطمئن و ایمنی را خریداری کنید. مدارس معتبر فقط تجهیزات دست دومی که کاملاً بررسی و آزمایش شده است را می‌فروشند.

آیا این ورزش امن است؟

بله. در حقیقت، مانند هر نوع فعالیت هوایی خطراتی وجود دارد، اما اگر به آب و هوا احترام بگذارید، از تجهیزات مناسب استفاده کنید و از راهنمایی مربی خود پیروی کنید، پاراگلایدر می‌تواند یکی از ایمن‌ترین ورزش‌های موجود باشد و بسیار ایمن‌تر از دوچرخه‌سواری کوهستان یا به عنوان مثال اسب سواری.

چه تجهیزاتی را مدرسه فراهم خواهد کرد؟

مدارس باید شما را به یک بال ، صندلی، کلاه ایمنی و رادیو مجهز کنند. بال‌ها در اندازه‌های مختلف وجود دارند. بالی که به شما داده می‌شود باید با وزن بدن شما مطابقت داشته باشد. به همین ترتیب ، اطمینان حاصل کنید که صندلی(هارنس) و کلاه ایمنی نیز در سایز مناسب باشند.

معمولاً مدارس به شما چتر نجات نمی‌دهند. بحث این است که شما فقط باید در شرایط آرام و بدون احتمال نیاز به چتر کمکی تمرین کنید. همچنین آنها می‌خواهند شما فعلا متوجه این موضوع نباشید که: باز شدن چتر کمکی به طور ناخواسته نیز می‌تواند بسیار خطرناک باشد.

بعضی از مدارس ممکن است ترجیح دهند به هنرجویان خود چتر نجات بدهند. به نظر من این فقط زمانی لازم است که هنرجویان پروازهای بلندتر را انجام می‌دهند، حتی در آن زمان نیز باید نحوه استفاده از چترهای ذخیره را به هنرجویان آگاهی داد.

چه لباسی بپوشم؟

شما می‌توانید انتظار داشته باشید که هنگام تمرین، به ویژه در یکی دو روز اول، هر از گاهی زمین بخورید. بنابراین برای جلوگیری از پیچ خوردن مچ پا به پوتین محکم نیاز دارید. همچنین احتمالاً به شما توصیه می‌شود که برای جلوگیری از خراش و غیره، پاها و بازوها را پوشانده نگه دارید. یک جفت دستکش برای محافظت از دستان نیز ایده خوبی است.

کجا می توانم پرواز کنم؟

یکی از جذابیت‌های پاراگلایدر این است که عملاً می‌تواند از هر جایی پرواز کند. تنها چیزی که شما نیاز دارید یک شیب با فضای کافی برای پهن کردن بال است. یک سایت پرواز همچنین باید محلی در جایی پایین‌تر داشته باشد که خلبان بتواند در آن فرود ایمن انجام دهد. به معنای واقعی کلمه هزاران سایت عالی شناخته شده در سراسر جهان وجود دارد.

چه مدت می‌توانم در هوا بمانم؟

پروازهای اول معمولاً پروازهای ارتفاع پایین هستند. ممکن است فقط چند ثانیه در هوا باشید. بعد از چند روز شما می‌توانید چندین دقیقه را در هوا سپری کنید. و قبل از اینکه دوره آموزشی خود را به پایان برسانید مدت زمانی که در هوا می‌گذرانید فقط به شرایط آب و هوایی بستگی دارد. در حالی که اولین پروازهای شما کوتاه است، با پیشرفت در آموزش ، احتمالاً زمان بیش‌تری را روی هوا خواهید گذراند. خلبانان باتجربه می‌توانند ساعت‌ها و ساعت‌ها را در یک پرواز به دلخواه خود سپری کنند.

پاراگلایدرها با چه سرعتی پرواز می‌کنند؟

پاراگلایدرها بسیار آهسته پرواز می‌کنند. معمولاً آنها با سرعت 35 کیلومتر در ساعت (20 مایل در ساعت) پرواز می‌کنند. این بدان معناست که می‌توان آن‌ها را به راحتی با پای پیاده به پرواز درآورده و فرود آورد. خلبانان پاراگلایدر فرصت زیادی برای گشت و گذار در آسمان در اختیار دارند. اکثر مردم از چگونگی “شناور بودن” پاراگلایدر تعجب می‌کنند.

 تا چه ارتفاعی می‌توانم پرواز کنم؟

مسلماً شما به ماه پرواز نخواهید کرد، اما اگر شرایط فراهم شود می‌توانید ازقله کوه تا زیر ابرها پرواز کنید. این در حالی است که اولین پروازهای شما پروازهایی با ارتفاع کم است ، با تشخیص مربی خود و با در نظر گرفتن ایمنی و آمادگی شما، مربی می‌تواند به شما اجازه پرواز از کوه‌های بلندتر را بدهد.

آیا ترسناک است؟

اکثر افرادی که پاراگلایدر را یاد می‌گیرند هم هیجان‌زده خواهند شد و هم کمی دست‌پاچه. به یادگیری رانندگی بیندیشید. شما ممکن است مایل به گرفتن گواهینامه خود باشید ، اما اگر آموزگار شما در اولین درس خود انتظار داشته باشد که در بزرگراه یا مرکز شهر (یا هر مکان شلوغ دیگری) رانندگی کنید، بسیار ترسناک خواهد بود. به همین ترتیب ، یک مربی خوب به شما کمک می‌کند مهارت‌های خود را به صورت تدریجی و گام به گام توسعه دهید. یادگیری برخی از افراد سریع‌تر از دیگران است. برخی از افراد دست‌پاچه‌تر از دیگران هستند. یک مربی خوب به شما کمک می‌کند تا با سرعت مناسب خود پیشرفت کنید.

عادت داشتم هوا را خیلی ترسناک ببینم. در حال حاضر هم، اگر از لبه یک صخره(یا دیوار) خم شده باشم، دچار سرگیجه می‌شوم. اما پرواز متفاوت است. برای من، ارتفاع و تجربه پرواز هنوز هم می‌تواند چشمگیر و فوق‌العاه باشد، اما با تجربه، احساس پرواز تقریباً جزئی از طبیعت و ذات من شده است.

آیا به بیمه احتیاج دارم؟

شما به بیمه شخص ثالث و معمولاً بیمه حوادث نیاز خواهید داشت. اگر در حال یادگیری با یک مدرسه معتبر هستید ، این برای شما توضیح داده می‌شود. حتی ممکن است بیمه در آموزش شما گنجانده شود ، اما بررسی کنید.

ترمالینگ چیست؟

ممکن است شما چیزی راجع به ترمالینگ شنیده باشید. ترمالینگ عبارت است از استفاده از بسته‌های گرم هوا، برای بالا رفتن و به دست آوردن ارتفاع. به طور ساده، ترمال‌ها قسمت‌هایی با هوای گرم‌تر هستند. هوای گرم‌تر تمایل به بالا رفتن دارد. پرندگان شکاری غالباً از این مناطق بالابر بهره می‌گیرند تا بدون بال زدن ، ارتفاع خود را افزایش دهند. خلبانان با تجربه پاراگلایدر نیز می‌توانند همین کار را انجام دهند. صعود در ترمال و سپس سر خوردن برای یافتن ترمالی دیگر، به خلبانان ماهر اجازه می‌دهد مسافت زیادی، گاهی بیش از صدها مایل را در یک روز طی کنند.

اوج گرفتن(Soaring) چیست؟

وقتی خلبانان از اوج گرفتن(Soaring) صحبت می‌کنند معمولاً به چگونگی ماندگاری پاراگلایدرها در جریان‌هایی غیر از ترمال‌ها اشاره می‌کنند. این‌ مناطق بالابر معمولا به صورت دینامیکی ایجاد می‌شوند. یک مثال خوب در این مورد هوایی است که مرغ‌های دریایی در بالای صخره از آن استفاده کرده و سر به فلک می‌کشند. هوایی که از دریا می آید توسط یک مانع به سمت بالا هدایت می‌شود، در این مثال مانع یک صخره است. دقیقاً به شیوه مرغ‌های دریایی، خلبانان پاراگلایدر هم می‌توانند از این نوارهای بالابر برای اوج گرفتن استفاده کنند و تا زمانی که باد می‌وزد ، در هوا شناور بمانند.

به چه مدارک یا مجوزهایی نیاز دارم؟

اکثر کشورها دارای یک فدراسیون یا انجمن هستند که حداقل سطح آموزش را تضمین می‌کند و مجوزها، رتبه‌ها یا صلاحیت‌ها را صادر می‌کند. این از کشوری به کشور دیگر متفاوت خواهد بود. اکثر کشورها حدود 4 سطح صلاحیت دارند، سطح اول ممکن است بیش‌تر یک مقدمه باشد و سطوح بعدی می‌توانند به خلبانان اجازه دهند که به تنهایی پرواز کنند یا پرواز مسافت انجام دهند یا حتی در مسابقات پاراگلایدر شرکت کنند، و یا به عنوان مربی و غیره فعالیت کنند. وقتی به دنبال یک مدرسه می‌گردید مطمئن شوید که مجوز موجود در آن معتبر است و در همان کشور صادر شده باشد.

چقدر فعالیت فیزیکی دارد؟

پاراگلایدر بطور ویژه فیزیکی نیست. در حقیقت، جسمی‌ترین حالت احتمالاً دو روز اول است، زیرا معمولاً در حالی که تجهیزات خود را حمل می‌کنید برای انجام یک تمرین دیگر، مشتاقانه از یک تپه کوچک بالا می‌روید.

با ارتقا مهارت‌های شما، معمولاً کافی است چند قدم بردارید تا همراه پاراگلایدرتان به آرامی وارد آسمان شوید، بعد از آن راحت در هارنس(صندلی) خود استراحت می‌کنید تا از پرواز لذت ببرید.

در حین پرواز، فرامین و کنترل‌ها، به نیروهای ملایم دستان شما نیاز دارند تا وسیله شما در آسمان هدایت شود.

برای فرود بسته به قدرت باد ممکن است لازم باشد چند قدم بردارید. با وزش باد شدیدتر (حدود 15 کیلومتر در ساعت) ممکن است احساس کنید تقریباً بصورت عمود پایین می‌آیید.

آیا اولین پرواز من توسط خودم(یا به تنهایی) انجام می‌شود؟

معمولاً اولین باری که پرواز می‌کنید توسط خودتان انجام می‌شود، اما از تپه‌های بسیار کوچکی که در ابتدا فقط چند سانتی‌متر از زمین فاصله خواهید داشت. بعضی از مدرسه‌ها، به هنرجویان  خود با استفاده از پرواز دونفره آموزش می‌دهند، پرواز با مربی، امکان آموزش مستقیم را فراهم می‌کند. این روش می‌ستواند یادگیری یک خلبان را تسریع کند.

آیا برای من مناسب است؟

پاراگلایدر برای همه افراد جذاب است. بسیاری از خلبانان از رهایی و آزادی لذت می‌برند و به سرعت عاشق احساس “شناوری و غوطه‌وری” می‌شوند. برای من، همه لذت، از سفر در آسمان مثل یک پرنده آزاد، ناشی می‌شود. این در حالی است که خلبانانی از پرواز آکروباتیک که نسخه با آدرنالین بیش‌تر پاراگلایدر می‌باشد، لذت می‌برند اما برای اکثر خلبانان لذت اصلی از آزادی و ماجراجویی ناشی می‌شود، نیازی به نشان‌دادن آن مناظر بی‌نظیر نیست!

ترجمه قسمتی از یک مقاله

مترجم: علی محمد خانلو مربی پاراگلایدر تبریز